Anna Ławniczak: Dlaczego tak jest, że plotkujemy właśnie o ludziach, którzy mogą nam pokazać to, czego o sobie nie wiemy?
Jarosław Józefowicz: Bo tak jesteśmy skonstruowani. Nieświadome treści dążą do tego, by wyjść na powierzchnię, nasza psychika chce się rozwijać. Kiedy to sobie uniemożliwiamy wpadamy w różne 
życiowe błędne koła. Nie urzeczywistniamy swoich możliwości, psujemy związki itd. Bardzo wiele w naszym życiu wydarza się właśnie dlatego, że nieświadomie do tego dążymy. Partnera czy pracę wybieramy tak, żeby stworzyć sobie szansę nadrobienia różnych zaległości (na przykład nauczyć się bliskości albo zaufania w związku, albo wreszcie przekroczyć schemat wiązania się z osobą niedostępną, posiąść umiejętność obrony swojego stanowiska itd.) i pójścia do przodu. Ludzie, którzy nas tak poruszają, że mamy ochotę o nich plotkować pełnią taką samą rolę.
Anna Ławniczak: Powiedzenie: niech mówią byle jak, byle mówili powinno chyba brzmieć: dobrze, że o nas mówią, bo nam zazdroszczą. Cieszyć się z tego, że o nas plotkują?
Jarosław Józefowicz: Fajnie jest, gdy przychodzi nam z łatwością coś, co inni bardzo by chcieli mieć czy umieć. A jeśli o nas plotkują, to może znaczyć, że coś takiego właśnie jest naszym udziałem. Myślę jednak, że bardzo często rani nas forma plotki. Czujemy się niesłusznie i niesprawiedliwie obmawiani czy ranieni.
Anna Ławniczak: Co wtedy robić? Bronić się, prostować, zachować wyniosłe milczenie?
Jarosław Józefowicz: Najpierw zastanowić się, co nas bardziej w tej plotce porusza: jej forma czy treść? Jeśli ktoś obmawia nas bezpardonowo i obraźliwie, używając słów typu szuja, bydlę, cham, to trzeba bronić swojego dobrego imienia. Najlepiej zmusić agresora do bezpośredniego spotkania i oznajmić, że nie życzymy sobie, by mówił o nas w ten sposób. Jeśli zajdzie potrzeba korzystać z pomocy osób, które mają wpływ na kogoś, kto nas obmawia, a nawet wynająć prawnika. Nie można takich ataków odpuszczać, przysypywać czy przeczekiwać. To ważne nie tylko dlatego, by nie rozzuchwalać osób obraźliwie nas obmawiających. Musimy wystąpić w swojej obronie. Jesteśmy to sobie winni.
Anna Ławniczak: A kiedy dochodzi do nas, że ktoś dorabia nam gębę hipokryty, cynika dążącego po trupach do celu, rozpuszcza plotki o naszym rzekomym romansie?
Jarosław Józefowicz: Także lepiej nie puszczać tego mimo uszu tylko wystąpić w swojej obronie. Starać się doprowadzić do konfrontacji z plotkarzem. Stanąć z nim oko w oko i zażądać wyjaśnień. Taka konfrontacja ma dużą psychologiczną moc i dobrze się na nią zdobyć. Na drugim froncie trzeba porozmawiać o plotkach na nasz temat z osobami, na których nam zależy. Przedstawić swój punkt widzenia i opinię. Niech poznają kwestię i z drugiej strony.
Anna Ławniczak: A jeśli plotkarz unika nas, nie reaguje na prośby o spotkanie, nie odpowiada na maile czy telefony?
Jarosław Józefowicz: Wtedy trzeba przede wszystkim rozmawiać z ludźmi, na których opinii nam zależy. Z przyjaciółmi, jeśli plotka krąży w kręgu towarzyskim, z kolegami oraz szefami w pracy, gdy to w biurze spotkała nas obmowa. Ważne, by zrobić wszystko, co możliwe w swojej obronie. Plotka jest bardzo ciężkim i przez to skutecznym orężem, więc możemy z nią nie wygrać. Kiedy zrobimy wszystko, co się da, by obronić się przed obmową, łatwiej będzie odpuścić. Nie ma bowiem sensu walczyć z wiatrakami. To będzie nas kosztowało znacznie więcej niż pogodzenie się z tym, że ktoś tworzy mity na nasz temat.
Anna Ławniczak: A co wtedy, gdy życzliwi ludzie, przed którymi prostujemy plotki na nasz temat, zdają się wierzyć naszemu prześladowcy, a nie nam?
Jarosław Józefowicz: Z lojalności przyznają nam rację, ale wyraźnie wiedzą swoje? W pierwszej chwili pewnie będziemy bardzo rozżaleni i rozczarowani. Przecież liczyliśmy, że staną po naszej stronie. Ale warto przełknąć te uczucia i poprosić, by wyraźnie powiedzieli nam, co o tym wszystkim myślą. I bardzo uważnie ich wysłuchać. Bo w plotce na nasz temat może być ziarno prawdy. Dlatego, choć nieprzyjemna, bywa szansą, by dowiedzieć się czegoś ważnego o sobie. Wtedy możemy wymierzoną w nas plotkę obrócić na własną korzyść. Nie tylko nas nie zrani, ale jeszcze wzmocni. Warto też docenić przyjaciół czy kolegów, którzy rzeczywiście życzliwie zdecydują się nam powiedzieć niewygodne czy nieprzyjemne rzeczy o nas. To odważne i niesłychanie cenne osoby.
