Hongkong
Bruce wyjechał do Hongkongu w 1970 roku. Odwiedził wytwórnię Shaw Brothers i zapropnował im swoje usługi. Jednak oferta finansowa jaką słynni w Azji bracia złożyli Lee była dla niego nie do przyjęcia. Było to o tyle dziwne, że Bruce był postacią dość znaną w Hongkongu, ze względu na serial „Zielony Szerszeń”, który był tam bardzo popularny. Zaproszono go do lokalnej telewizji, gdzie Lee opowiedział o tym jak potoczyło się jego życie po wyjeździe w 1958 roku z Hongkongu do USA. Przedstawił swoją filozofię walki i dał imponujący 
pokaz własnych umiejętności. Pokaz ten zobaczyła żona reżysera Lo Wei. Namówiła męża i producenta Raymonda Chow, szefa wytwórni Golden Harvest, by obejrzeli występ Bruce’a. Chow był nim zachwycony. To był bardzo ekspresyjny pokaz w wykonaniu mężczyzny, który miał tylko 170 cm wzrostu i ważył 63 kilogramy.
Raymond Chow podpisał z Brucem kontrakt na dwa filmy. Pierwszym był „Wielki szef” (The Big Boss) w reżyserii Lo Wei, kręcony w Tajlandii. W filmie Lee zaprezentował zupełnie nowy styl choreografii walki: bogaty, przesadny, tryskający siłą i krwawy. Ale publiczność to pokochała.
Bruce osłabiał psychikę przeciwnika jeszcze przed rozpoczęciem pojedynku. Już jego bojowa postawa: lekko pochylona sylwetka, ugięte w kolanach nogi, rozcapierzone palce rąk niczym szpony drapieżnego ptaka, była zapowiedzią czegoś bardzo groźnego. Jeśli dodać do tego odgłosy (wycie, szczekanie, skowyt), które wydawał podczas walki, oraz jego płynny sposób poruszania się (słynny „taniec” dokoła przeciwnika), to okaże się, że taki styl walki był czymś zupełnie nowym w filmach kung-fu. Bruce atakował przeciwnika błyskawicznie i często jednym ciosem lub kopnięciem powalał go. Scena z „Wielkiego szefa”, w której zraniony nożem Bruce Lee dotyka palcami rany i potem smakuje krew ustami była wielkrotnie kopiowana w filmach (nie tylko kung-fu), także przez samego Bruce’a („Wejście Smoka”). To symboliczne „upuszczenie” pierwszej krwi było także zapowiedzią walki na śmierć i życie.
Dzięki filmowi „Wielki szef” kino azjatyckie zyskało wreszcie swego gwiazdora. Został nim Bruce Lee. Tak jak kilka lat wcześniej świat opanowała beatelmania, tak teraz Azję, a potem świat, opanowała leemania.
Bardzo szybko, jakby z marszu, z tą samą ekipą powstała „Wściekła pięść” (Fist of Fury). Tym razem jednak na planie filmowym dochodziło do spięć między reżyserem Lo Wei a Brucem. Wtedy Lee postanowił, że 
następny film wyreżyseruje sam. By mieć całkowitą kontrolę nad filmem „Droga Smoka” (Way of The Dragon/Return of the Dragon) założył wspólnie z Raymondem Chow wytwórnię Concorde Film Production. Spotkało się to z protestem reżysera Lo Wei, który uzurpował sobie prawo do następnych filmów z Brucem. Lee to była kura znosząca złote jaja, Lo Wei doskonale zdawał sobie z tego sprawę. Reżyser usiłował przekonać Chow, że to dzięki niemu (jego żonie) Lee kręci w Hongkongu filmy, ale ani Chow ani Bruce nie chcieli słyszeć o następnym filmie z Lo Wei jako reżyserem. Tym razem Lee napisał scenariusz, stanął za kamerą i zagrał. Był to jego autorski film i kolejny sukces. Znów padł w Hongkongu rekord jeśli chodzi o oglądalność. Zdjęcia Bruce’a były we wszystkich gazetach.
Sukces Bruce’a Lee spowodował, że wielu ludzi w Hongkongu mu zazdrościło. Okazało się, że ma coraz więcej nie tylko fanów, ale i wrogów. Bardzo często zaczepiano go na ulicy czy w barze i wyzywano na pojedynek. Bruce nie był pokorny, podejmował walkę, choć nie powienien tego robić.
Przez pewien czas Bruce Lee wspólnie z Jamesem Coburnem pracowali nad projektem filmu „Cichy flet” (Silent Flute). Wytwórnia 20th Century Fox była w stanie przeznaczyć na ten film skromny budżet, ale postawiła warunek: zdjęcia miały odbyć się w Indiach. Bruce pojechał nawet do Nepalu wybierać plenery, ale w końcu do realizacji tego filmu nie doszło. Dopiero w 1979 roku Richard Moore zrealizował „Cichy flet” („Silent Flute”, znany też pod tytułem „Circle Of Iron”), według scenariusza Bruce’a Lee i Jamesa Coburna, z Davidem Carradine w roli głównej.
Jednak podczas pobytu w Nepalu, kiedy Lee oglądał buddyjskie świątynie i budowle przyszedł mu do głowy pomysł na inny film: „Śmiertelna gra” (Game Of Death). Bruce wymyślił, że każdej kondygnacji pagody będzie strzegł wojownik z innym rodzajem broni. Aby wejść na samą górę trzeba będzie wszystkich pokonać. Zaczął zbierać obsadę i rozpoczął próbne zdjęcia. W trakcie tych przygotowań producent Fred Weintraub pokazał szefom Warner Bros. filmy z Brucem Lee i przekonał ich, że trzeba z nim nakręcić film. Tym filmem było „Wejście Smoka” w reżyserii Roberta Clouse’a. Pierwotnie scenariusz nosił tytuł „Bladen Still”.
Nagła śmierć
Bruce nie doczekał premiery „Wejścia Smoka”, zmarł nagle 20 lipca 1973 roku. Miał 33 lata. Gdy informacja dotarła do gazet nikt nie chciał w to uwierzyć. Jak to możliwe? Zdrowy, w pełni sił, 33-letni mężczyzna nagle umiera? Azjatycki bohater, niepokonany, niezwyciężony, nieśmiertelny... A jednak śmiertelny. Hongkong został zaszokowany, a potem cały świat. Choć Lee nie żyje już od 35 lat nie wszyscy w to wierzą. W Malezji jest plemię, które oddaje mu cześć boską.
Na pogrzeb Małego Smoka, który odbył się 24 lipca 1973 roku w Hongkongu przybyło ponad 20 tysięcy ludzi. Żona Bruce'a, Linda pojawiła się razem z Raymondem Chow. W ostatnim okresie życia Bruce’a między małżonkami nie układało się najlepiej. Bruce po zdjęciach do filmu „Wielki szef” ściągnął swoją rodzinę do Hongkongu. Mieszkali w pięknym, białym domu na przedmieściach miasta, przy Cumberland Road 41. Jednak Bruce spragniony sukcesu całe swoje życie podporządkował pracy. Całe dnie spędzał w w studiu, spotykał się ze współpracownikami, robił próbne zdjęcia, planował następne filmy. W domu bywał bardzo rzadko. Nie podobało się to Lindzie, która czuła się obco w Hongkongu. To nie był jej kraj, ona była Amerykanką. Ale Bruce nie chciał wracać do USA. Często jej powtarzał, że tu jest jego miejsce, że to właśnie tu, w Hongkongu, a nie w Ameryce odniósł sukces. W Hollywood go nie chciano. Stosunków między małżonkami na pewno nie polepszał romans Bruce’a z aktorką Betty Ting Pei, o którym Linda wiedziała.
Po pogrzebie w Hongkongu zwłoki Bruce’a zostały przetransportowane do Seattle i tam się odbył drugi pogrzeb Małego Smoka. Przybyło około 200 osób, rodzina i najbliżsi przyjaciele: Robert Clouse, Jim Kelly, Danny Inosanto, Taky Kimura, Steve McQueen i James Coburn.
„Wejście Smoka” odniosło niespotykany sukces na całym świecie. Mało jest chyba ludzi, którzy nie obejrzeli tego filmu. Film zapoczątkował światowy boom na filmy kung-fu.
Choć Bruce umarł pozostały rozpoczęte zdjęcia do „Śmiertelnej gry”. Jednak dopiero pięć lat po śmierci Lee, w 1978 roku, Robert Clouse nakręcił ten film w oparciu o pomysł Bruce’a.
Wiele się namnożyło plotek na temat śmierci Małego Smoka. Pisano o zemście mnichów z klasztoru Shaolin, którzy zabili go ciosem „wirującej pięści”, za to, że zdradził ich sekrety. Mówiono, że Bruce musiał zginąć, aby nie wyjawił w swoich filmach tajemnic jakie przed śmiercią przekazał mu jego nauczyciel, Yip Man. Pisano o mafii, która chciała sobie podporządkować jego karierę, a kiedy Bruce się nie zgodził, zniszczyła go. Ten wątek jest zresztą przedstawiony w filmie „Śmiertelna gra”. Jak było naprawdę?
Zaraz po ukończeniu zdjęć do „Wejścia Smoka” Bruce wrócił do pracy nad „Śmiertelną grą”. Już od dłuższego czasu narzekał na silne bóle głowy. 20 lipca 1973 roku po południu Bruce razem z Raymondem Chow pojechali do mieszkania Betty Ting Pei, by porozmawiać o scenariuszu do „Śmiertelnej gry”. Betty miała 
zagrać w tym filmie razem z Małym Smokiem. Po pewnym czasie Chow opuścił towarzystwo i pojechał na kolejne spotkanie. Bruce i Betty zostali sami. Podobno omawiali scenariusz jednak było tajemnicą poliszynela, że od trzech miesięcy byli kochankami. W pewnej chwili Bruce źle się poczuł. Jak potem zeznała Betty Ting Pei: „Bruce narzekał na ból głowy. Poprosił o proszek. Po zażyciu powiedział, że się położy na kilkanaście minut”. Kiedy po pół godzinie nie wstał Betty poszła go obudzić, ale bez rezultatu. Zadzwoniła do Raymonda (z którym Bruce był umówiony wieczorem na kolację) i powiedziała mu co zaszło. Chow szybko przyjechał do mieszkania Betty i nie mogąc dobudzić Bruce’a wezwał lekarza. Prawdopodobnie już wtedy Lee nie żył. Doktor po krótkich oględzinach wezwał karetkę. W nocy przewieziono Bruce’a do szpitala. Reanimacja nie przyniosła rezultatów.
Jako oficjalną przyczyną zgonu artysty podano obrzęk mózgu wskutek nadwrażliwości organizmu na pewien składnik leku przeciwbólowego. Brzmi to dziwnie. Ale żeby zrozumieć, o co naprawdę chodziło musimy się cofnąć o kilka miesięcy.
10 maja 1973 roku podczas zdjęć do „Wejścia Smoka” Bruce nagle zasłabł i zapadł w śpiączkę. Uratowano go, ale lekarze powiedzieli mu, że miał dużo szczęścia. Gdyby nie natychmiastowa pomoc Lee prawdopodobnie już wtedy umarłby. Jaka była tego przyczyna? Bruce zjadł kilka liści konopi indyjskich, z których produkuje się haszysz. Okazało się, że palił także opium i marihuanę oraz eksperymentował z LSD. Twierdził, że to go odpręża. Lee od dłuższego czasu pracował jak opętany. Chciał szybko nadrobić stracone w Hollywood lata. Kręcił film za filmem, w wolnych chwilach robił próbne zdjęcia, pracował nad scenariuszami, ustawiał choreografię walk, słowem, był bez przerwy zajęty. Prawie w ogóle nie sypiał. Żaden organizm, nawet tak silny jak Bruce’a, nie był w stanie tego znieść. Chcąc zachować formę, Lee zaczął brać narkotyki. Kiedy zapalił skręta z „trawką” uspakajał się, odprężał, znów mógł pracować. Prawdopodobnie pierwszy kontakt Bruce’a z narkotykami miał miejsce w Hollywood podczas kręcenia „Zielonego Szerszenia”.
Zaniepokojony zdarzeniem z 10 maja 1973 roku Lee wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Tam po serii badań nie potwierdzono ostrzeżeń lekarzy z Hongkongu. Powiedziano mu, że jest w świetnej formie, że ma ciało 20-latka. Uspokojony Bruce wrócił na plan „Wejścia Smoka” i znów zaczął brać narkotyki. Tak więc prawdziwą przyczyną śmierci Bruce’a stały się narkotyki i kompletne wyniszczenie organizmu.
