C.K. Majewski
Janusz Majewski jest reżyserem, który z równym powodzeniem kręci dramaty, filmy kryminalne, grozy jak i komedie. Jest artystą, o którym należy mówić - wybitny profesjonalista.
Jest jednym z niewielu polskich reżyserów, którzy nie mają na swoim koncie filmów nieudanych. Janusz Majewski zaczynał od dokumentu ("Rondo"), by zabłysnąć już swoim pierwszym fabularnym filmem - czarną komedią "Sublokator". Bohater, miły pan w średnim wieku, wynajmuje pokój w willi zamieszkanej przez same kobiety. Powoli staje się niewolnikiem ich ukrytych marzeń i obsesji. Drugi film Majewskiego, "Lokis", ma już elementy kina grozy, nie znanego wcześniej w polskich filmach. Ale urok "Lokisa" nie polegał na epatowaniu widza krwawymi scenami, lecz na braku dosłowności. Reżyser bardziej postawił na klimat i niedopowiedzenia, i wygrał. Janusz Majewski ma na swoim koncie także jeden z najlepszych, jeśli nie najlepszy, polski film kryminalny. Walorem "Zbrodniarza, który ukradł zbrodnią", oprócz reportażowego stylu narracji, była kryminalna łamigłówka, bodaj najprzemyślniejsza z dotąd proponowanych. Przede wszystkim jednak Janusz Majewski pozostał świetnym ilustratorem czasów międzywojennych. "Sprawa Gorgonowej", "Zaklęte rewiry", "Lekcja martwego języka" - pozostają niedoścignionym wzorem polskiego kina retro. Jego komedia "C.K. dezerterzy" była prawdziwym przebojem kasowym. Reżyser bardzo dba o wizualną stronę swoich filmów, nie zapominając jednak o widzach. Jego filmy mają świetnie napisane scenariusze, zaś aktorzy często grają w nich swoje najlepsze role.
Sławomir Zygmunt, Tele Magazyn 1996
